Daar ben ik dan weer. Het is weer even geleden dat ik een verhaaltje heb geschreven maar we hebben natuurlijk weer genoeg meegemaakt in Suriname.
Ik kwam maandag 3 februari weer vrolijk naar stage toe. Ik vroeg aan het jongetje Elvis uit mijn klas hoe het met hem ging. Stiekem is Elvis een beetje mijn maatje. Hij vertelde mij dat het niet goed ging. ‘juf mijn mama is nu dood.’ Zijn moeder lag al een maand in het ziekenhuis en lag in een coma. Ze had verschillende soorten ziektes en ze was niet meer te redden. Ik wist even niet hoe ik hier op moest reageren maar het was duidelijk dat hij wel een knuffel kon gebruiken. Later die ochtend ben ik naar hem toe gelopen om het te vertellen dat hij altijd mag komen praten wanneer hij dat wil en dat hij altijd een knuffel mag komen halen. Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij dit fijn vond. Hij haalt nu regelmatig een knuffel en komt zelf met verhalen. De juffen in Suriname gaan er echter minder pedagogisch mee om. Mijn mentor praat geregeld over de dood op een brute manier. Zij zei bijvoorbeeld een dag na de begrafenis tegen een kind: ‘Nee je moet alleen maar eten en dood gaan in het leven. De rest wat je doet kies je zelf voor.’ In Nederlands zouden wij dit niet zeggen wanneer een leerling net zijn moeder overleden is.

Op donderdag 6 februari zijn we met drie andere Nederlandse meiden wezen eten. Deze meiden doen ook de PABO in Nederland en waren het weekend daarvoor aangekomen. Op zaterdag 8 februari zijn we met deze drie meiden (Rochelle, Kim en Marleen) op trip gegaan. De kaaimannen en dolfijnen trip. We vertrokken om 13.00 uur in een bootje met in totaal 13 studenten. Er werd een gezellig muziekje aangezet en de eerste stop was bij het museum Nieuw Amsterdam. Daar hebben we gezien hoe de gevangenissen er vroeger uit zagen en kregen daarbij de geschiedenis verteld. We hebben onderweg de dolfijnen zien spelen in het water! Vervolgens zijn we doorgevaren naar een dorpje met een plantage. Van de plantage zelf zagen we weinig maar we hebben er wel een aap gespot. Na het dorpje te hebben gezien zijn we doorgevaren naar een ander dorpje. Daar hebben we heerlijk gegeten en hebben we onze lange mouwen shirts en lange broeken aangetrokken. We waren er klaar voor. KAAIMANNEN VANGEN! We vertrokken met 6 personen in een klein bootje. Het was al erg donker. Onze gids ving de kaaimannen met zijn blote handen, bond een elastiek om zijn bek en hop alsjeblieft daar kwam hij dan in Lisa haar handen. Ik zat vlak naast Lisa en vond het toch wel spannend. Na een aantal minuten verder te hebben gevaren had hij er nog 1 gevangen. Weer een elastiek eromheen en hop daar was hij dan in mijn handen. Bedankt voor het rustig wennen aan de kaaimannen gids! (Niet dus).
Na het vangen zijn we naar een stukje land gegaan. Daar hebben we nog een aantal foto’s gemaakt. Na de fotoshoot met een vrolijk (bang) gezicht zijn we teruggevaren, in de taxi gestapt en weer lekker naar huis gegaan. Bij thuiskomst zijn we nog even naar boven gegaan. Onze drie nieuwe bovenburen waren aangekomen! Drie gezellige meiden waar we zo nu en dan lekker mee uit eten gaan en gaat stappen. Nienke, Esther en nog een Lisa!
De week daarna hebben we een rustig weekendje gehad. We hebben een cocktail avond gehad, zijn een dagje bij een zwembad geweest, zijn gaan stappen en hebben een paar keer lekker een rondje gelopen in Paramaribo.
De week daarna was niet veel drukker. Stage was weer erg leuk met de kinderen en Lisa kreeg bezoek van haar ouders en haar broertje. Op dinsdagmiddag heb ik gezellig met mijn dinnetjes Alisa, Yentl en Claudia geskypd! En ja het kletsen zijn we alsnog niet verleerd!
Melissa en ik zijn die week van donderdag op vrijdag naar het Berg en Dal resort geweest. Wauw!! Ons hutje leek wel op een bruidssuite! Mooi bed en uitzicht op de rivier. We hebben een lekkere cocktail gedronken op de verjaardag van het vriendinnetje Claudia! Het was overdag genieten in het mooie zwembad! Hier ga ik in april nog een nachtje met mijn ouders mee. Pap en mam bereid je maar vast voor! Het wordt genieten!

Eenmaal terug in ons huisje in Paramaribo hebben we lekker gedoucht en hebben we nog wat gedronken in het vat. (Ongeveer onze stamkroeg/restaurant? Haha) Daarna hebben we nog een dansje gedaan en vervolgens hebben we de zonsopgang bekeken. Dit was helaas niet echt een zonsopgang. Het ging meer van donker naar licht maar het was alsnog gezellig! Na heerlijk geslapen te hebben zijn we nog een avondje gaan stappen en hebben we op zondag het weekend afgesloten met een etentje bij het vat met onze bovenburen.

Afgelopen dinsdag 25 februari hebben we een dagje vrij gehad. Het was de dag van de revolutie. Er was niks te doen in Paramaribo maar Melissa en ik hebben heerlijk genoten van een middag op het terras. Dat werd vervolgd door zelfgemaakte HOLLANDSE PANNENKOEKEN door kokkin Melissa!

De tijd gaat hier eigenlijk TE snel in Suriname. We zitten alweer bijna op de helft. Het eten is lekker, de temperatuur bevalt goed, de mensen waarderen je hier en alle stress valt van je af in Suriname. Wat wil je nog meer? We hebben het al een aantal keer gehad over het werken in Suriname. De banen in Nederland liggen niet voor het oprapen dus de optie een jaar werken in Suriname als leerkracht klinkt steeds beter in de oren. Een jaar heerlijk weer en nog meer werkervaringen op doen. Maar goed dit blijft natuurlijk nog steeds maar bij een idee/misschien. Eerst maar in mei thuis komen en sparen hea moeders? Haha.

Vrijdag is 1 van onze bovenburen jarig en gaan we er een feestje van maken. We gaan naar een poolparty.
Het bericht is weer veel te lang geworden dus ik stop maar met typen! Tot het volgende bericht en voor de ‘carnavalvierders!!’ Heel veel plezier!! (Niet TE veel :p)
Groetjes!!!

p.s. meerdere foto's volgen nog!